تفاخر شیبه (قرآن)خداوند در قرآن شیبه را به خاطر تفاخر به پرده داری که به نکوهش نموده است. ۱ - تفاخر به پرده داری کعبهشیبه، به پرده داری کعبه تفاخر می‌کرد اجعلتم سقایة الحاج وعمارة المسجد الحرام کمن ءامن بالله والیوم الاخر وجـهد فی سبیل الله لا یستوون عند الله.. آیا سیراب کردن حجاج، و آباد ساختن مسجد الحرام را، همانند (عمل) کسی قرار دادید که به خدا و روز قیامت ایمان آورده، و در راه او جهاد کرده است؟! (این دو،) نزد خدا مساوی نیستند! و خداوند گروه ظالمان را هدایت نمی‌کند! امام صادق علیه‌السّلام فرمود: این آیه شریفه درباره علی علیه السلام، عباس و شیبه نازل شد که _ عباس به منصب آب رسانی به حاجیان و _ شیبه به پرده داری کعبه افتخار می‌کردند.... ۲ - شان نزولدر شان نزول آیات فوق روایات مختلفی در کتب اهل سنت و شیعه نقل شده است، که از میان آنها آنچه صحیح تر بنظر می‌رسد، ذیلا می‌آوریم. دانشمند معروف اهل سنت حاکم" ابو القاسم حسکانی" از" بریدة" نقل می‌کند که" شیبه" و" عباس " هر کدام بر دیگری افتخار می‌کردند و در این باره مشغول به سخن بودند که علی علیه‌السلام از کنار آنها گذشت، و پرسید به چه چیز افتخار می‌کنید؟ " عباس" گفت امتیازی به من داده شده که احدی ندارد، و آن مساله آب دادن به حجاج خانه خدا است. " شیبه" گفت من تعمیر کننده مسجد الحرام (و کلید دار خانه کعبه) هستم علی ع گفت: با اینکه از شما حیا می‌کنم باید بگویم که با این سن کم افتخاری دارم که شما ندارید، آنها پرسیدند کدام افتخار؟!. فرمود: من با شمشیر جهاد کردم تا شما ایمان به خدا و پیامبر صآوردید. " عباس" خشمناک برخاست و دامن کشان به سراغ پیامبر ص آمد (و به عنوان شکایت) گفت: آیا نمی‌بینی علی چگونه با من سخن می‌گوید؟ پیامبر ص فرمود: علی را صدا کنید، هنگامی که به خدمت پیامبر ص آمد فرمود چرا این گونه با عمویت (عباس) سخن گفتی؟. علی علیه‌السلام عرض کرد‌ای رسول خدا! اگر من او را ناراحت ساختم با بیان حقیقتی بوده است، در برابر گفتار حق هر کس می‌خواهد ناراحت شود، و هر کس می‌خواهد خشنود! جبرئیل نازل شد و گفت‌ای محمد! پروردگارت به تو سلام می‌فرستد، و می‌گوید این آیات را بر آنها بخوان" ا جعلتم سقایة الحاج و... " " آیا سیراب کردن حجاج و عمران مسجد الحرام را هم چون ایمان به خدا و روز رستاخیز و جهاد در راه او قرار دادید، هرگز مساوی نیستند". ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۲۴۸، برگرفته از مقاله «تفاخر شیبه» |